DNA Snackgedrag

Je wilt het niet… maar je grijpt tóch naar die reep. Zit het in je hoofd? Of in je genen?

Ken je dat moment?
Je hebt je voorgenomen om vandaag écht gezond te eten.
Maar dan gebeurt er iets – een stressvolle mail, een opmerking van een collega, een middagdip – en voor je het weet sta je weer met een koek, een reep of een hand chips in je hand.

🧠 “Waarom doe ik dit?!” vraag je jezelf af.
Misschien ligt het antwoord in je BDNF-gen.

Wat is BDNF?

BDNF staat voor Brain-Derived Neurotrophic Factor – een ingewikkelde naam, maar het heeft alles te maken met hoe je brein omgaat met stress, emoties, geheugen en beloning.
Het BDNF-gen regelt de aanmaak van dit stofje.

Als jij een variant hebt op dit gen, dan maakt jouw lichaam minder BDNF aan.
En dat heeft een paar vervelende gevolgen:

• Je verwerkt prikkels en stress minder goed

• Je voelt je sneller overweldigd

• Je zoekt sneller beloning of troost in eten

• Je bent gevoeliger voor gewoontegedrag, zoals snaaien zonder nadenken

• Je komt moeilijker los van patronen (zoals emotie-eten)

Met andere woorden: je grijpt sneller naar eten bij onrust of ongemak. Niet uit zwakte, maar omdat je brein daar letterlijk op is ingesteld.

Wat gebeurt er in je lichaam?

Bij mensen met een BDNF-variant zie ik vaak:

• Snelle emotionele ontregeling (boos, verdrietig, overprikkeld)

• Een sterke reactie op dopamine-triggers (zoals suiker, chocola, zout)

• Moeite met impulscontrole

• Stresshormonen (zoals cortisol) die sneller omhoog schieten

• Verlaagde hersenkracht om “nee” te zeggen tegen verleiding

Dat klinkt heftig – en dat ís het ook als je het niet weet.
Want dan blijf je tegen jezelf zeggen: “Ik moet gewoon meer wilskracht hebben.”
Terwijl jouw brein eigenlijk roept: “Help me ontspannen!”

Herken je dit?

• Je grijpt naar eten zodra je stress voelt

• Je eet “stiekem” of zonder honger

• Je voelt je daarna schuldig, maar doet het een dag later weer

• Je kunt moeilijk stoppen met eten als je eenmaal begonnen bent

• Je bent moe van het innerlijke gevecht met jezelf

💡 Dat is geen gebrek aan discipline. Dat is een neurobiologisch patroon.

Waarom is het belangrijk dit te weten?

Als je dit patroon herkent en een DNA-analyse laat doen, dan weet je:
🧬 het ligt niet aan mij – het zit in mijn genen.

En dat opent de deur naar verandering. Geen quick-fix, maar duurzame aanpak. Geen schuldgevoel, maar inzicht en zelfzorg.

Mijn eigen ervaring – toen ik begreep waarom ik niet van die snack af kon blijven

Ik weet nog goed dat ik zelf tijdens drukke werkdagen standaard om een uur of vier naar de kast liep. Niet omdat ik honger had.
Maar… gewoon. Even iets. Iets lekkers. Iets snels.
Iets wat “goed voelde”.

Chocola, noten, chips, weer chocola. Herkenbaar?

Pas toen ik mijn DNA liet analyseren, kwam er iets bijzonders uit: een variatie in mijn BDNF-gen.
Dat gen is betrokken bij beloning, stemming én eetgedrag.
Bij mensen met deze variatie reageert het brein minder snel op verzadiging en zoekt het vaker naar dat fijne gevoel dat eten (kortdurend) geeft.

En ineens viel er een kwartje.

Ik snapte mezelf beter.
Het lag niet aan mijn discipline.
Niet aan “gewoon even doorzetten”.

Maar aan mijn hersenen die iets anders vroegen – en dat los je niet op met een streng dieet of wilskracht.

Toen ik mijn voeding, ritme en supplementen ging aanpassen op deze genetische aanleg, werd het zóveel makkelijker.
De drang naar snacks verdween niet meteen, maar het werd zachter. Begrijpelijker. En daardoor wél beheersbaar.

Wil jij ook weten waarom je telkens grijpt naar die reep of dat koekje?
En wat jouw brein écht nodig heeft om rust te ervaren?

📅 Plan dan een DNA-analyse in.
Samen kijken we naar jouw genetisch profiel – en maken we een plan dat niet tegen, maar met jouw brein werkt.

Stuur me gerust een bericht of plan je afspraak via mijn website.
Je bent welkom!

Liefs,
Erna
Orthomoleculair therapeut | Vitaliteitscoach-Oss

Of vul mijn gratis test in en krijg meteen inzicht!!